W poprzednim roku wybrałem się z Magdaleną na bardzo przedłużoną, bo tygodniową majówkę pod koniec miesiąca. W Krakowie panowały wtedy niesamowite upały, które ledwo znosiliśmy. Dlatego też tak miło wspominamy tą chwilową odskocznię na dalekiej arktycznej północny.
Będąc na norweskim Svalbardzie kręciliśmy materiał filmowy myśląc, że może uda nam się coś z tego skleić, jednak przez kilka miesięcy nie wyszedłem poza jedną minutę trailera, w dodatku bardzo kiepskiego. Na pomoc przyszedł nasz przyjaciel, Kuba, twórca naszego filmu ślubnego, który wziął co mieliśmy i złożył to w jedno. Zważywszy na fakt, iż nie używaliśmy żadnych mikrofonów licząc na to, że iPhone zamknięty w pancernej obudowie coś usłyszy, to cud, iż w ogóle udało się wydobyć jakikolwiek dźwięk. Na Arktyce wiało, czasami wręcz po prostu pizgało, dlatego też powinniśmy pomyśleć o futerkowym mikrofonie od samego początku.
Nie jestem filmowcem i normalnie nie kręcę materiałów z naszych wyjazdów, zdecydowanie preferuję statyczne zdjęcia i tekst, a jednak Arktyka zdawała się być takim miejscem, z którego chciałem przywieźć jakiś ruch, pokazać życie i spokój, który tam panuje.
Zachęcam więc do zaparzenia kawy i spędzenia 19 minut przy naszym pierwszym prawie pełnometrażowym filmie. Dziękuję przy okazji Magdalenie, która cierpliwie znosiła kręcenie oraz Kubie, który cierpliwie znosił moje amatorskie ujęcia i wydobywał z nich co się tylko da!
Więcej o norweskiej Arktyce przeczytacie u mnie w tym dziale.
Pingback: Svalbard, czyli jak dolecieć na Arktykę. Przewodnik | Wojażer. Blog podróżniczy i życiowy
18 minut żywej Arktyki? Ok czekaj -> otwieram piwko i biorę tę przyjemność ze sobą do wanny!
Mam nadzieję, że się podobało i że nie zamarzłaś w wannie 😉
Bardzo interesujące miejsce. Film jak na pierwszy raz jest super!
Dzięki 🙂
Rewelacja. Okolocznoscprzyrody trochr takie jak Patagonii
Trochę tak 🙂
To Was wywiało i to jeszcze w maju, hoho 😉
A tak poważnie to nigdy nie myślałem zapuszczać się w tamte rejony, a teraz przeglądam inne strony i widzę, że to wcale nie taka skomplikowana i droga impreza.
Właśnie to jest super w relacjach, które się pojawiły na temat Svalbardu. Ja też uważałem, że to jest miejsce, gdzie trzeba wydać fortunę, by polecieć i zobaczyć. Ok, tanio nie jest, ale da się radę i nie jest to zarezerwowane dla najbogatszych!
Gratuluje filmiku! Fajnie zmontowany, nie za krótki, nie za długi, akurat taki, żeby oglądać z zainteresowaniem, ale się nie nudzić. Przepiękne widoki! Ale to zimno…
Zawsze jak gdzieś jadę, obiecuję sobie, że coś nakręcę, a kończy się 20-30 sekundami… Może wreszcie teraz zacznę, bo widzę, że warto takie rzeczy robić.
Dzięki za komentarz i opinię! Największe gratulacje należą się mojemu przyjacielowi, który wydobył coś z tego materiału, który przywiozłem. Ja się zastanawiam, czy teraz nie pokręcić czegoś na Islandii! Pozdrawiam! 🙂
Pingback: Choroba Svalbardzka, czyli na co zachorowałem na Arktyce | WOJAŻER
Jak na pierwszy raz, wyszło świetnie. Dobrze jest mieć Kubę, który to później złoży. Samo filmowanie to frajda, koszmar zaczyna się już w domu, kiedy to wszytko trzeba kilka razy obejrzeć, dokonać selekcji, posegregować, opracować, złożyć, dźwięk podłożyć … . Ja jestem rozpięty między pokusą fotografowania i filmowania, ale kiedy próbuje się robić jedno i drugie, staje się człowiek niewolnikiem utrwalania kosztem przeżywania. Na szczęście dzisiejsze aparaty robią przyzwoitej jakości filmy, więc już nie trzeba taszczyć 2 urządzeń. Mój kompromis jest taki: filmuję tylko obiekty grające lub ruchome: muzyków, tancerzy, sceny z targów i bazarów, zwierzęta, pociągi, statki itp. Następny film będzie lepszy. Czekamy.
Dla mnie postprodukcja to jakiś koszmar. To, co napisałeś o fotografowaniu i filmowaniu dokładnie ujmuje to, co myślę. Na Arktyce miałem na to czas, mogłem filmować. W Iranie działo się dużo, w ogóle nie miałem głowy do tego, by nakręcić porządny materiał. Wydaje mi się, że kolejny raz będę mieć czas na nakręcenie czegoś fajnego dopiero we wrześniu, gdy będziemy na Islandii. Pozdrawiam!
Okularnicy nie mają lekko w taką pogodę 🙂 Świetny blog. Ściskam mocno
Dziękuję 🙂 PS: zapomniałem gogli zabrać, ale to zwykłe okulary i tak mi sporo pomogły, bo przynajmniej lód nie walił mnie po oczach! 😉
Filmik obejrzałem wczoraj, ale postanowiłem skomentować to co zobaczyłem po jakimś czasie. Fajne widoki i w ogóle cała eskapada wydawała się być przyjemna. Może i kiedyś ja tam pojadę.l
Tego też życzę! Człowiek się bardzo szybko infekuje wirusem Svalbardu!
wow niesamowite widoki w tym filmiku! Svalbard jest piękny, ale chyba najpierw chciałabym zobaczyć Islandię.
Ja właśnie robię na odwrót, w tym roku wybieram się na Islandię 🙂
Widzę, że Longyearbyen nic się nie zmieniło od 1997 roku, kiedy ja tam byłam. No, może mają nowe tabliczki informacyjne:))). Kocham to miejsce całym sercem i ciągle myślę o powrocie.
Nie byłem wtedy, ale z tego co wiem, niewiele. Chyba wszyscy, którzy tam dotarli, mają szczere uczucia i tęsknoty w stosunku do tego miejsca! Ja też!
No piękny filmik Panie Marcinie!
Dziękuję 🙂 Słowa uznania kieruję do tego, który go montował – Kuby Jedlińskiego, bez niego zostawiłbym ten materiał w cholerę… 😉
Idealne warunki na spacer. I aż mi się żal Magdaleny zrobiło, jak opowiadała, że nie ma co jeść:)
hahahaha, to prawda, brak street food’u jej doskwierał 😉
Cudne widoki, moi teściowie byli tam również w zeszłym roku, chyba w lipcu. I spali pod namiotem 🙂
Musiało się im bardzo podobać? 🙂 Super sprawa!
Jasne że się im podobało. Podobno było zupełnie inaczej niż na Islandii 🙂
I właśnie o to chodzi (-:, Niebawem kiedy wejdzie 8k granica między fotografią a filmem zostanie zamazana wręcz całkowicie. Film staje się coraz bardziej medium do ekspresji i wymiany informacji. Społeczeństwo się zmienia…
Wtedy zastanowię się nad częstszym kręceniem! To prawda, że społeczeństwo się zmienia, nie wolno na przykład przesadzać z długością tekstów, filmiki też powinny być odpowiednio krótkie, żeby można było sobie w pracy do kawy zapodać 😉
Coś pięknego 🙂
Nie jestem fanką zimna, śniegu i lodu, ale skoro wybrałam się zimą na Bałkany, to chyba jednak ta por roku mi nie straszna. A majówka na Arktyce to coś super oryginalnego, także brawo za pomysł 🙂
Też nie byłem fanem podróżowania do miejsc zimnych, ale jak się raz to zrobi, to trudno przestać. W tym roku czeka na nas Islandia, przyznam, już nie mogę się doczekać! 😉
Jak tam pięknie! Svalbard jest moim podróżniczym marzeniem w sumie odkąd dowiedziałam się, że istnieje. Super pomysł z tym filmem, sam film zresztą też.
Dzięki! Tobie życzę, aby Ci się to marzenie wkrótce spełniło! Pozdrawiam!
Z dużym zainteresowaniem obejrzałem Wasze filmiki i opisy z podróży na archipelag Svalbard, którego odwiedzenie planuję w przyszłości (w tym roku wybieram się w trochę inne rejony Arktyki, a mianowicie na Grenlandię). Dzięki za ciekawą relację. Trochę razi mnie błąd językowy w podtytułach, gdyż mówi się wprawdzie 'NA Antarktydę”, ale „DO Arktyki”. Warto to poprawić i będzie super. Pozdrawiam. 🙂